Geschreven door: Elsa Kuijper
‘Goedemorgen, goedemiddag en goedenavond allemaal!’ – dat is hoe de meeste presentaties beginnen tijdens internationale conferenties op het moment. Omdat de online meetings worden bijgewoond van overal op de wereld, kan een vroege ochtendmeeting voor de een midden in de nacht zijn voor de ander.
In plaats van een trip naar Long Island New York, namen verschillende groepsleden begin december vanuit hun thuiswerkplek deel aan een Cold Spring Harbor Laboratory conferentie. Hoewel het ons een jetlag bespaarde, was het toch een intensieve week met conferentiedagen van 16 tot 23 uur. Toch waren we niet op de slechtste plek op de wereld, gezien de slaperige onderzoeker die om 3 uur ‘s nachts vanuit Australië moest presenteren.
De conferentie ‘Neurodegeneratieve ziekten: biologie en behandelingen’ bood een mooi overzicht van de ziektemechanismen en behandelingen voor verschillende neurodegeneratieve aandoeningen zoals de ziekte van Alzheimer, Parkinson, ALS en Huntington. Keynote speaker Virginia Lee besprak een aantal interessante concepten die deze ziekten gemeenschappelijk hebben. Voor onze groep was het ook goed om de voortgang te zien in de ontwikkeling van antisense therapieën voor verschillende neurodegeneratieve ziekten. Ook microglia kwamen veel naar voren, een celtype in het brein dat we ook in onze groep onderzoeken.
In deze virtuele conferentie was er ook gelegenheid om in contact te komen met sprekers tijdens een online ‘Meet the speaker’-event. Samen met vier andere PhD-studenten sprak ik met Goncalo Castelo-Branco en Fenghua Hu over hun onderzoek naar respectievelijk oligodendrocyten en lysosomaal transport. Het voordeel van netwerken was ook online aanwezig: het bleek dat een van de postdocs in de groep van Castelo-Branco eenzelfde injectietechniek uitvoert als wij op dit moment proberen op te zetten en zij kon haar ervaring met ons delen.
De coronaepidemie maakt het doen van een PhD een wat andere ervaring dan normaal, zonder de reizen naar het buitenland om onderzoek te presenteren en te netwerken. Om toch het conferentiegevoel te benaderen, hielden we als NeuroD PhD-studenten onze eigen kleine conferentie bij een van ons thuis – een heel andere ervaring dan het op Long Island geweest zou zijn, maar minstens zo gezellig!
